Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/140
← 139. С. Е. Полуяну | 140. Каганцу Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год |
141. Упалі з грудзей пана бога → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Каганцу. |
140. КАГАНЦУ. Змоўк пясьняр, затаіў свае песьні, Гэтак часам уходзіць у землю крыніца, |
Увагі
правіць140. Каганцу. Верш першы раз быў надрукаваны ў „Нашай Ніве“ 1910 г. № 11.
Варыянты:
1Поэт замаўчаў, затаіў свае песьні,
2Ён болей іх нам не пяе.
4Лёд моцны душы пад напорам іх трэсьне.
5І вершы пальлюцца з яе.
6Дзесь у глыбі таемна бяжаць.
9І будзе на волі струіцца-каціцца
10І роднаму краю служыць.
У экзэмпляры „Вянка“ № 2 верш закасованы рукою аўтара, але новай перапрацоўкі яго ня дана (гл. ўвагу да II разьдз.).
Русіцызмы: 5 — „струёй“, 6 — „уходзіць“.