Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/142
← 141. Упалі з грудзей пана бога | 142. Краю мой родны! Як выкляты богам Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год |
143. ⁂ Халоднай ноччу я ў шырокім, цёмным полі → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Краю мой родны! Як выкляты Богам… |
142.
КРАЮ МОЙ РОДНЫ! ЯК ВЫКЛЯТЫ БОГАМ…
Краю мой родны! Як выкляты богам — Поруч раскідалісь родныя вёскі. Шмат што зрабілі іх чорныя рукі, Кінь толькі вокам да гэтага люду — Песьня пяе, як удовіна сына, Ў гутарках-казках аб шчасьці, аб згодзе Хваляй шырокай разьлiлась, як мора, |
Увагі
правіць142. Краю мой родны, як выкляты богам. Першы раз друкаваўся ў „Нашай Ніве“ 1909 год № 38, але перадрукоўваўся некалькі разоў: у „Беларускім Календары Н. Н.“ 1912 г., у газэце „Беларускія ведамасьці“ 1921 г. і інш.
Варыянты „Н. Н.“:
1Край мой радзімы!..
Рукапісныя варыянты (VI, 35):
1Край мой радзімы! Ці проклят ты богам —
2 Толькі няма табе долі…
3Боры, балоты…
5Радам віднеюцца родныя вёскі,
6Сталі ў балотах, у брудзе;
10Вынесьлі вагі іх сьпіны;
12Боры, пяскі ды трасіны.
14…сэрца ад жалю…
16Столькі нуды і пячалі.
17Песьня гаворыць, як ўдовіна сына,
19Там, дзе панура хіліцца каліна.