Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Старая спадчына/172

← 171. Сонэт (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі)

172. Сонэт (На цёмнай гладзі сонных луж балот) Санэт Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

173. Трыолет (Як птушка ў гібкіх трасьніках) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Санэт (На цёмнай гладзі сонных луж балота…).

Прапануем да спампаваньня!

172.

СОНЭТ.

Ne ris point du sonnet, o
critique moqueur.
S.-Beuve.

На цёмнай гладзі сонных луж балота,
За сьнег нябёснай вышыні бялей,
Закрасавалі чашачкі лілей
Між пачарнеўшых каранёў чарота.
Ўкруг плесьня, бруд, — разводзіць гніль сьпякота,
А краскі ўсё-ж ня робяцца гразьней,
Хоць там плыве часамі сьлізкі зьмей,
І ржаўчына ляжыць, як пазалота.
Цяпер нават здаволена багно:
Гніль сотні год зьбіраючы, яно
Смуроднай жыжкаю узгадавала
Цьвятоў расістых чыстую красу.
Маліся-ж, каб з літоўнасьці стрымала
Тут сьмерць сваю нязвонкую касу.

Увагі

172. Сонэт. Перадрук з тэксту „Вянка“ з зьменамі, узятымі з экзэмпляру № 2 і чарновага аўтографу п. IV (№ 6, 4 і 16 ст.).
З экзэмпляру № 2 у тэкст вершу ўнесены наступныя варыянты:
З — „Закрасавалі“ зам. „кругом паўсталі“.

9		Цяпер нават здаволена багно! (экзэмпляр № 2).
		Цяпер давольна топкае багно („Вянок“).

3 аўтографу прыняты Камісіяй наступныя зьмены:
4„Каранёў“, зам. „карэньняў“.
7„Часамі“ зам. „парою“.
У 4-м радку ўнесены варыянт з аўтографу „каранёў“ для захаваньня рытмоўкі. У 7-м радку Літ. Камісіяю прынята слова „часамі“ з прычыны таго, што больш адпавядае сэнсу вершу і пазбаўляе радок ад слова „парою“, якое ўжыта тут не ў адпаведным бел. слову сэнсе.
Апроч уведзеных у тэкст, у экзэмпляры № 2 поэтам даны наступныя варыянты:
1У калюжыне глухой сярод балота.
2За… мяккі сьнег бялей…
5Паўсюды плесьня, бруд, гнілая слота,
10Сьмярдзючае, бруднае, яно…
У чарнавікох захавалася некалькі аўтографаў вершу.
Варыянты з рукапісу (п. IV, № 8, ст. 1):
1„Брудных“ зам. „сонных“.
2Ад сьнегу з неба… бялей,
3Расьце грамада чыстая лілей.
4Схаваная трасьцінкамі чарота.

7		Паўзе-ж пад імі тлусты, сьлізкі зьмей.
		…Паўдзенная сьпякота…

8		Укруг ціна да іржа…
		Ўкруг бруд іржы, благая пазалота…

Варыянты з аўтографу папкі IV-ай, (№ 6, ст. 7):
1„вод“ зам. „луж“; „лятушчы“ зам. „нябеснай“,
3Гуртком красуе некалькі лілей…
8Мкнуць жабы, раса ляжыць, як пазалота.
9Быць мо‘, цяпер апраўдана багно,
10Сталецьцямі зьбірала гной яно,

11		Урэшце чыстыя цьвяты ўзрасьціла
		Смуродным сокам тым узгадавала.