Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Старая спадчына/175

← 174. Трыолет (Калісь глядзеў на сонца я)

175. Рондо
Рандо
Аўтар: Максім Багдановіч
1927 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Рандо (Багдановіч).

Прапануем да спампаваньня!

175.

РОНДО.

Узор прыгожы пекных зор
Гарыць у цемні небасхіла;
Вада балот, стаўкоў, азёр
Яго ў глыбі сваёй адбіла.
І гімн сьпявае жабаў хор
Красе, каторую зьявіла
Гразь луж; напоўніць мгла прастор,
І ўстане з іх гарашчы міла
Узор.

І сонца дальш клянуць, што скрыла
Луж зоры днём. І чуе бор,
І чуе поле крэхат хілы
Ды жаб ня ўчуць вышэй ад гор
Там, дзе чыясь рука зрабіла
Узор.

Увагі

175. Рондо. „Узор прыгожы пекных зор“. Верш першы раз друкаваўся ў „Вянку“. У „Красавіку“ вершы з такімі самымі загалоўкамі „Рондо“ і „Октава“ (гл. № 176) задатованы 1911-м годам. З прычыны таго, што поэта сьпіс вершаў да задуманага зборніку папаўняў з „Вянка“, трэба думаць, што і „Рондо“ і „Октава“ — тыя самыя вершы, якія выдрукаваны ў „Вянку“.
Рукапісныя варыянты (п. IV, 13, 14):
1Жывы вузор прыгожых, ясных зор,
2Гараць на сіняй шыры небасхіла;
3Як хороша агні адбіла
4Вада калюжын і гнілых вазёр!
5Якую пекнасьць ноч паўсюль зьявіла!
7Калюжын муць: напоўніць мрок прастор,
8І (устае) бачны будзе ў ёй гарашчы, мілы
9Жывы вузор.
11І чуе бор…
12І чуе луг, як жаба крэхча хіла.
13Ды ня чуваць яе вышэй ад гор…

Гэты верш ня зусім закончаны, — пабудова канцавых радкоў некалькі цяжкаватая; Літ. Камісія пакідае яго ў выданьні, каб не парушаць цэльнасьці зборніку.
1„пекных“ — полёнізм.
У 8-м р. поэтам ужыта форма дзеяпрыметы цяперашняга часу — „гарашчы“.