|
Краіна, родная! Дарогі крыжавыя,
скажэце гоманам нахмураных прысад:
— Глумілі нас фэльдфэбэлі Pacii,
як быццам поле ў буру буйны град.
Дарыла торбы нам, жабрачыя дарыла
„культура“ чорная разьюшаных баяр.
На струны з нас зьдзіралі нашы жылы,
смакталі кроў памешчык і жандар.
Сьвету яснага ня бачыў край вякамі,
грудзі кволыя сьціскаў халодны мур.
Слова роднае закоўвалася ў камень,
народ наш знаў: турму і сьмертны шнур.
А сёньня… там… у загранічных ботах
жандары-найміты крываваю разьнёй
нашых змучаных братоў за польскі „злоты“
зьвярына катуюць, накінуўшысь грунём.
Зарасьлі былі сьляды баяр праклятых,
загінуў бляск фэльдфэбэльскіх пагон.
А сёньня… там… будуюць казэматы!
А сёньня… там… няведамы прыгон!
Па сьпінах мужыкоў ангельскі сьвішча шомпал.
гуляе паншчына — нікчэмны чорнацьвет.
Чаго-ж маўчыць культурная Эўропа?
Крык зьняволеных даносіцца у сьвет!
Зноў Лукіскіх камэр не хапае,
зноў шляхі афарбавала кроў.
Што паноў разьюшаных стрымае?
Правіць турмамі Пілсудзкі-Мураўёў!
Але шляхі адважнага змаганьня
ня змые паншчына кіпучаю крывёй.
Надыйдзе новае, агністае сьвітаньне
Сярпа і Молата над Злучанай зямлёй.
Краіна, родная! Дарогі крыжавыя,
гудзеце гоманам нахмураных прысад:
— Польшча сёньня, як царская Расія,
краіна сьмерці… Краіна цёмных крат!
1926 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!