Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/15
← 14. Na niadzielu Zapusnuju | 15. Na I niadzielu Vialikaha Postu Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
16. Na II niadzielu Vialikaha Postu → |
NA I NIADZIELU VIALIKAHA POSTU.
I.
Braty, napaminajem vas, kab nie nadarma pryjmali vy łasku Boha. Bo skazaŭ jon: u časie pryjemnym ja ciabie pasłuchaŭ i ŭ dzień zbaŭleńnia pamoh tabie. Voś ciapier čas pryjemny, voś ciapier dzień zbaŭleńnia. Nie dajučy nikomu zharšeńnia, kab nia było zhaniena słužeńnie naša, ale ŭva ŭsim vykazvajem my samych siabie, jak słuh Božych: u vialikaj ciarplivaści, u biedach, u patrebach, u trudoch, u pabojach, u vastrohach, u niazhodach, u pracy, u čuvańniach, u pastoch, u čystaści, u navucy, u vialikadušnaści, u dabradušnaści, u Duchu Sviatym, u lubovi ščyraj, u słovie praŭdy, u mocy Božaj, z aružžam spraviadlivaści sprava i źleva, praz chvalbu i źniavahu, praz błahuju i dobruju słavu; jak-by zvodniki, ale my praŭdzivyja, byccam jakija čužyncy, a viedamyja, moŭ pamioršyja, a voś žyviom, jak karanyja, ale niezamučanyja, kazaŭ-by sumnyja, a zaŭsiody viasiołyja, usioroŭna što ŭbohija, a mnohich zapamahajem, jak-by ničoha niamajučyja, a ŭsio majučyja.
(2 Kar. 6, 1—10).
II.
U heny čas Ducham zaviedzieny byŭ Jezus na pustyniu, kab spakušaŭ jaho djabał. A kali prapaściŭ sorak dzion i sorak nočaŭ, pačuŭ hoład. I prystupiŭšy spakuśnik, skazaŭ jamu: kali ty Syn Božy, skažy, kab hetyja kamieńni stalisia chlebam. Jon adkazvajučy havaryŭ: napisana jość: nie adnym chlebam žyvie čałaviek, ale ŭsiakim słovam, što vychodzić z vusnaŭ Božych. Tady ŭziaŭ jaho djabał u śviaty horad i pastaviŭ jaho na viersie śviatyni i skazaŭ jamu: kali ty Syn Božy, kińsia ŭniz, bo jość napisana, što aniołam svaim zahadaŭ ab tabie i na rukach paniasuć ciabie, kab ty prypadkam nia ŭdaryŭ ab kamień nahi svajej. Kaža jamu Jezus: tak-ža napisana: nia budzieš pakusić Pana Boha tvajho. Uznoŭ uziaŭ jaho djabał na haru vielmi vysokuju i pakazaŭ jamu ŭsie carstvy śvietu i ich słavu i skazaŭ jamu: heta ŭsio tabie dam, kali ŭpaŭšy pakłonišsia mnie. Tady kaža jamu Jezus: adyjdzi, šatan! Bo jość napisana: Panu Bohu tvajmu kłaniacca i jamu adnamu słužyć budzieš. Tady pakinuŭ jaho djabał, a voś anioły prystupili i słužyli jamu.
(Mat. 4, 1—12).