Вікікрыніцы

Вікікрыніцы:Паэзія сёння/жнівень

< Вікікрыніцы:Паэзія сёння
студзень люты сакавік красавік травень чэрвень
ліпень жнівень верасень кастрычнік лістапад снежань
Вікікрыніцы:Каляндар/жнівень
Вікікрыніцы:Проза сёння/жнівень

1 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


2 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


3 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


4 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


5 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


6 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


7 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


8 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


9 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


10 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


11 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


12 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


13 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


14 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


15 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


16 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


17 жніўня (!)

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


18 жніўня

1918

Элегія

Чаму-ж гэта млосна, галава зьвісае
Нідзе няма рады душу адрадзіць?..
Сэрцо боль пякучы ўсё грызе, кусае
Аднімае ногі—не дае хадзіць.
Дык яшчэ-ж істарасьць ад мяне далёка
Яе ня відно мне нават праз сон,
Але-ж, гэтак сама: скуль прыдзе палёгка
Ніяк не згану я, Божа. сколькі дзён!
Ніяк не прачнуся ад нуды-нядолі,
Ад цяжкіх. свабодных думкаў маладых,
Бо хачу я шчасьця — ўсім жадаю волі,
Неба яснай цішы, зоркаў залатых.
Чаму-ж я так хворы, чаму я няшчасны!
Нашто такі гоман ў маёй галаве
Ды ў вачох так мутна, погляд мой няясны…
Бо ў тумане жыцьце ўсё мае плыве.

(Чытаць далей…)


19 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


20 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


21 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


22 жніўня

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


23 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


24 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


25 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


26 жніўня (!)

1621

Полска квитнет лациною…

Полска квитнетъ лациною,
Литва квитнетъ Русчизною:
Безъ той въ Полсце не пребудешь,
Безъ сей въ Литве блазнемъ будешь.
Той лацина езык даетъ
Та безъ Руси не втриваетъ
Ведзь же южъ Русь, ижъ тва хвала
По всемъ свете южъ дойзрала.
Веелижъ се ты, Русине,
Тва слава никгды не згине!

(Чытаць далей…)


27 жніўня

1880

Гімн

Вечны рэвалюцыянер —
Дух, што цела прэ да бою,
Прэ за поступ, шчасце, волю,
Ён жыве, ён не памер!
Ні папоўскія тартуры,
Ні астрогаў царскіх муры,
Ані войска муштраванне,
Ні гарматаў злых стралянне,
Ні шпіёнаў рамясло
У магілку не знясло!

(Чытаць далей…)


28 жніўня

1870

Барывой

I.

К справам веры сэрцам крэўкі
Папеж шле ў Роксыльду слова
І паход на Бодрычанаў
Прапаведуе крыжовы.

II.

„Устаньце, то-ж цесьняць ня ў меру
„Вас паганьнікі ліхіе,
„Падыміце сьцяг за веру,
„Адпускаю вам грахі я!

III.

„Гэнрык-Леў на бой вялікі
„Ўжо узьняўся мною званы, —
„Ен ідзе ад Брунзавіка
„Рынуць ў плечы Бодрычанам.

(Чытаць далей…)


29 жніўня (!)

1870

Барывой

I.

К справам веры сэрцам крэўкі
Папеж шле ў Роксыльду слова
І паход на Бодрычанаў
Прапаведуе крыжовы.

II.

„Устаньце, то-ж цесьняць ня ў меру
„Вас паганьнікі ліхіе,
„Падыміце сьцяг за веру,
„Адпускаю вам грахі я!

III.

„Гэнрык-Леў на бой вялікі
„Ўжо узьняўся мною званы, —
„Ен ідзе ад Брунзавіка
„Рынуць ў плечы Бодрычанам.

(Чытаць далей…)


30 жніўня (!)

1870

Барывой

I.

К справам веры сэрцам крэўкі
Папеж шле ў Роксыльду слова
І паход на Бодрычанаў
Прапаведуе крыжовы.

II.

„Устаньце, то-ж цесьняць ня ў меру
„Вас паганьнікі ліхіе,
„Падыміце сьцяг за веру,
„Адпускаю вам грахі я!

III.

„Гэнрык-Леў на бой вялікі
„Ўжо узьняўся мною званы, —
„Ен ідзе ад Брунзавіка
„Рынуць ў плечы Бодрычанам.

(Чытаць далей…)


31 жніўня (!)

1870

Барывой

I.

К справам веры сэрцам крэўкі
Папеж шле ў Роксыльду слова
І паход на Бодрычанаў
Прапаведуе крыжовы.

II.

„Устаньце, то-ж цесьняць ня ў меру
„Вас паганьнікі ліхіе,
„Падыміце сьцяг за веру,
„Адпускаю вам грахі я!

III.

„Гэнрык-Леў на бой вялікі
„Ўжо узьняўся мною званы, —
„Ен ідзе ад Брунзавіка
„Рынуць ў плечы Бодрычанам.

(Чытаць далей…)

Узята з "https://be.wikisource.org/w/index.php?title=Вікікрыніцы:Паэзія_сёння/жнівень&oldid=165588"