Пан Тадэвуш (Міцкевіч/Тарашкевіч)

Пан Тадэвуш або Апошні заезд на Літве[1]
Паэмы
Аўтар: Адам Міцкевіч
1834 (пераклад 1932)
Арыгінальная назва: Pan Tadeusz
Пераклад: Браніслаў Тарашкевіч
Іншыя пераклады гэтага твора: Пан Тадэвуш.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




  1. За часоў Польскай Рэчы Паспалітай выкананне судовых выракаў было дужа труднае ў краі, дзе выканаўчая ўлада не мела блізка што ніякай паліцыі пад сваім загадам, а вяльможныя грамадзяне трымалі надворныя палкі, некаторыя нават, як князі Радзівілы, па колькі сот тысяч войска. Таму жальбіт, зыскаўшы дакрэт, мусіў па выкананне звяртацца да рыцарскага стану, зпача, да шляхты, якая мела і выканаўчую ўладу. Збройная радня, прыяцелі і аднапаветнікі выбіраліся з дакрэтам у руках і ў таварыстве вознага здабывалі (часта не без праліцця крыві) маёмасць, прысуджаную жальбіту, якую возны законным парадкам перадаваў альбо аддаваў на ўладанне, Такое збройнае выкананне дэкрэту называлася заездам. У даўных часах, пакуль шанавалася права, найвялікшыя паны не смелі супраціўляцца выракам; рэдка здараліся збройныя напасці, а насільства блізка што ніколі не заставалася бяскарным. Ведамы з гісторыі сумны канец князя Васіля Сангушкі і Стадніцкага, празванага Чартом. Сапсуццё публічных абычаяў у Рэчы Паспалітай памножыла (колькасць) заездаў, якія ўсцяж мяшалі супакойнасці Літвы (А. М., Б. Т.).