Вікікрыніцы:Проза сёння/кастрычнік

студзень люты сакавік красавік травень чэрвень
ліпень жнівень верасень кастрычнік лістапад снежань

Вікікрыніцы:Каляндар/кастрычнік
Вікікрыніцы:Паэзія сёння/кастрычнік

1 кастрычніка

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


2 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


3 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


4 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


5 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


6 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


7 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


8 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


9 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


10 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


11 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


12 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Высока, высока ў паветры летаець пылінка. У праменні сонца яна блішчыць і пераліваецца рознакалёрнымі: хварбамі, ціха спускаючыся усё бліжэй да зямлі.

— Як маешся, зямелька! Як маецеся, палеткі! Яе маецеся, паля лугі!

Бывае, вецер паднімаець: плінку ўгору: пылінка пахі, валіцца ад покуль зьвечарэе і ціха стане паветро. Тагды пылінка, пры захадзе слонца, зыходзе на лісточак рожы.

— Добры вечар! — прыемна уздыхае рожа.

— Вечар добры! — шапоча пылінка.

— Адкуль?

— З неба!

(Чытаць далей…)


13 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Ніводзін жывы сонечны праменьчык не прабіваўся скрозь паводку хмараў, якія гнаў віхор. Скупая яснасьць раніцы памалу размнажалася, асьвятляючы плоскі, шырокі і зусім пустынны від. Ліўся дождж, сыпучы як зярняты. Вецер падхопліваў каплі яго на ляту і кідаў наўскос на зямлю.

Панурая восень абмярцьвіла ў траве ўсё, што жыло. Абдзёртыя з лісьцяў пачарнеўшыя вербы жаласьліва шумелі, пахіляючы свае галіны ажно да самае зямлі. Сьвежа загараная ральля і бульбяное поле размяклі як дрыгва. Шэрыя хмары, падзёртыя і раскудлачаныя, ляцелі хутка амаль што не па самых поверхах гэтага памёршага, дажджом сечанага поля.

Вось гэткай раніцай Андрэй Барыцкі (больш ведамы пад прозьвішчам Сымон Вінрых) выехаў з-за райгорскае горкі і кіраваўся ў напрамку Насельска, на шырокія плоскія абшары. Пакінуўшы зарасьлі, ён трымаўся праз нейкі час сьлядоў палявой сьцежкі, яле калі яна запрапала ў балоце, скіраваўся проста наперад, поперак загонаў.

(Чытаць далей…)


14 кастрычніка

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Ніводзін жывы сонечны праменьчык не прабіваўся скрозь паводку хмараў, якія гнаў віхор. Скупая яснасьць раніцы памалу размнажалася, асьвятляючы плоскі, шырокі і зусім пустынны від. Ліўся дождж, сыпучы як зярняты. Вецер падхопліваў каплі яго на ляту і кідаў наўскос на зямлю.

Панурая восень абмярцьвіла ў траве ўсё, што жыло. Абдзёртыя з лісьцяў пачарнеўшыя вербы жаласьліва шумелі, пахіляючы свае галіны ажно да самае зямлі. Сьвежа загараная ральля і бульбяное поле размяклі як дрыгва. Шэрыя хмары, падзёртыя і раскудлачаныя, ляцелі хутка амаль што не па самых поверхах гэтага памёршага, дажджом сечанага поля.

Вось гэткай раніцай Андрэй Барыцкі (больш ведамы пад прозьвішчам Сымон Вінрых) выехаў з-за райгорскае горкі і кіраваўся ў напрамку Насельска, на шырокія плоскія абшары. Пакінуўшы зарасьлі, ён трымаўся праз нейкі час сьлядоў палявой сьцежкі, яле калі яна запрапала ў балоце, скіраваўся проста наперад, поперак загонаў.

(Чытаць далей…)


15 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Ніводзін жывы сонечны праменьчык не прабіваўся скрозь паводку хмараў, якія гнаў віхор. Скупая яснасьць раніцы памалу размнажалася, асьвятляючы плоскі, шырокі і зусім пустынны від. Ліўся дождж, сыпучы як зярняты. Вецер падхопліваў каплі яго на ляту і кідаў наўскос на зямлю.

Панурая восень абмярцьвіла ў траве ўсё, што жыло. Абдзёртыя з лісьцяў пачарнеўшыя вербы жаласьліва шумелі, пахіляючы свае галіны ажно да самае зямлі. Сьвежа загараная ральля і бульбяное поле размяклі як дрыгва. Шэрыя хмары, падзёртыя і раскудлачаныя, ляцелі хутка амаль што не па самых поверхах гэтага памёршага, дажджом сечанага поля.

Вось гэткай раніцай Андрэй Барыцкі (больш ведамы пад прозьвішчам Сымон Вінрых) выехаў з-за райгорскае горкі і кіраваўся ў напрамку Насельска, на шырокія плоскія абшары. Пакінуўшы зарасьлі, ён трымаўся праз нейкі час сьлядоў палявой сьцежкі, яле калі яна запрапала ў балоце, скіраваўся проста наперад, поперак загонаў.

(Чытаць далей…)


16 кастрычніка

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Калі цемень агарнула зямлю, Язэп Арыматэйчык, з сасновым сьветачам у руцэ, зышоў з гары ў даліну. Ен кіраваўся да сябе ў дом.

І на жорсткіх камянях Даліны Роспачы, ён убачыў склоненага на каленях юнака голага і плачучага. Барвы мёду былі яго валасы, а цела — як белая краска; але ён пышамі параніў цела сваё і, замест кароны, пасыпаў валасы порсьцю зямельнай.

І валадар вялікай маетнасьці сказаў голаму і плачучаму юнаку: — я ня дзіўлюся таму, што гора тваё гэтак вяліка; таму што, безумоўна, Ен быў справядлівы чалавек. —

Юнак адказаў: Я плачу не па Ім, а па сабе. І я абяртаў ваду ў віно гаіў струпаватых і сьляпым вяртаў зрок. Я хадзіў па водах і з жыхароў пячэр выганяў нячыстых. У пустыне, дзе нябыло ежы, я карміў галодных і ўзьнімаў памершых з іх цесных дамовак—па майму загаду на вачах у множства людзей бязплодная ягадніца засохла. Ўсё што рабіў гэны чалавек, рабіў і я. І ўсё-ж такі яны мяне не расьпялі…

(Чытаць далей…)


17 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Калі цемень агарнула зямлю, Язэп Арыматэйчык, з сасновым сьветачам у руцэ, зышоў з гары ў даліну. Ен кіраваўся да сябе ў дом.

І на жорсткіх камянях Даліны Роспачы, ён убачыў склоненага на каленях юнака голага і плачучага. Барвы мёду былі яго валасы, а цела — як белая краска; але ён пышамі параніў цела сваё і, замест кароны, пасыпаў валасы порсьцю зямельнай.

І валадар вялікай маетнасьці сказаў голаму і плачучаму юнаку: — я ня дзіўлюся таму, што гора тваё гэтак вяліка; таму што, безумоўна, Ен быў справядлівы чалавек. —

Юнак адказаў: Я плачу не па Ім, а па сабе. І я абяртаў ваду ў віно гаіў струпаватых і сьляпым вяртаў зрок. Я хадзіў па водах і з жыхароў пячэр выганяў нячыстых. У пустыне, дзе нябыло ежы, я карміў галодных і ўзьнімаў памершых з іх цесных дамовак—па майму загаду на вачах у множства людзей бязплодная ягадніца засохла. Ўсё што рабіў гэны чалавек, рабіў і я. І ўсё-ж такі яны мяне не расьпялі…

(Чытаць далей…)


18 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Калі цемень агарнула зямлю, Язэп Арыматэйчык, з сасновым сьветачам у руцэ, зышоў з гары ў даліну. Ен кіраваўся да сябе ў дом.

І на жорсткіх камянях Даліны Роспачы, ён убачыў склоненага на каленях юнака голага і плачучага. Барвы мёду былі яго валасы, а цела — як белая краска; але ён пышамі параніў цела сваё і, замест кароны, пасыпаў валасы порсьцю зямельнай.

І валадар вялікай маетнасьці сказаў голаму і плачучаму юнаку: — я ня дзіўлюся таму, што гора тваё гэтак вяліка; таму што, безумоўна, Ен быў справядлівы чалавек. —

Юнак адказаў: Я плачу не па Ім, а па сабе. І я абяртаў ваду ў віно гаіў струпаватых і сьляпым вяртаў зрок. Я хадзіў па водах і з жыхароў пячэр выганяў нячыстых. У пустыне, дзе нябыло ежы, я карміў галодных і ўзьнімаў памершых з іх цесных дамовак—па майму загаду на вачах у множства людзей бязплодная ягадніца засохла. Ўсё што рабіў гэны чалавек, рабіў і я. І ўсё-ж такі яны мяне не расьпялі…

(Чытаць далей…)


19 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Калі цемень агарнула зямлю, Язэп Арыматэйчык, з сасновым сьветачам у руцэ, зышоў з гары ў даліну. Ен кіраваўся да сябе ў дом.

І на жорсткіх камянях Даліны Роспачы, ён убачыў склоненага на каленях юнака голага і плачучага. Барвы мёду былі яго валасы, а цела — як белая краска; але ён пышамі параніў цела сваё і, замест кароны, пасыпаў валасы порсьцю зямельнай.

І валадар вялікай маетнасьці сказаў голаму і плачучаму юнаку: — я ня дзіўлюся таму, што гора тваё гэтак вяліка; таму што, безумоўна, Ен быў справядлівы чалавек. —

Юнак адказаў: Я плачу не па Ім, а па сабе. І я абяртаў ваду ў віно гаіў струпаватых і сьляпым вяртаў зрок. Я хадзіў па водах і з жыхароў пячэр выганяў нячыстых. У пустыне, дзе нябыло ежы, я карміў галодных і ўзьнімаў памершых з іх цесных дамовак—па майму загаду на вачах у множства людзей бязплодная ягадніца засохла. Ўсё што рабіў гэны чалавек, рабіў і я. І ўсё-ж такі яны мяне не расьпялі…

(Чытаць далей…)


20 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Калі цемень агарнула зямлю, Язэп Арыматэйчык, з сасновым сьветачам у руцэ, зышоў з гары ў даліну. Ен кіраваўся да сябе ў дом.

І на жорсткіх камянях Даліны Роспачы, ён убачыў склоненага на каленях юнака голага і плачучага. Барвы мёду былі яго валасы, а цела — як белая краска; але ён пышамі параніў цела сваё і, замест кароны, пасыпаў валасы порсьцю зямельнай.

І валадар вялікай маетнасьці сказаў голаму і плачучаму юнаку: — я ня дзіўлюся таму, што гора тваё гэтак вяліка; таму што, безумоўна, Ен быў справядлівы чалавек. —

Юнак адказаў: Я плачу не па Ім, а па сабе. І я абяртаў ваду ў віно гаіў струпаватых і сьляпым вяртаў зрок. Я хадзіў па водах і з жыхароў пячэр выганяў нячыстых. У пустыне, дзе нябыло ежы, я карміў галодных і ўзьнімаў памершых з іх цесных дамовак—па майму загаду на вачах у множства людзей бязплодная ягадніца засохла. Ўсё што рабіў гэны чалавек, рабіў і я. І ўсё-ж такі яны мяне не расьпялі…

(Чытаць далей…)


21 кастрычніка

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Тэрыторыяльнае адзінства Полацкае зямлі пачало раскладацца ўжо з пачатку XIII сталецьця. На той час як смаленскі князь Імсьціслаў улажыў умову з немцамі, у 1229 годзе, Віцебская зямля ўжо політычна вылучылася з складу Полацкае зямлі. Віцебскі князь, нароўне з смаленскім і полацкім князьмі, прымаў удзел у ўкладаньні ўмовы 1229 году. Дзякуючы экономічнаму і політычнаму ўзмацненьню Смаленскае зямлі — Полацкая і Віцебская землі падпалі пад фактычны протэкторат Смаленскага князя. Дзякуючы гэтаму самаму зававалася экономічнае адзінства Полацкае і Віцебскае зямель, праз якія праходзіў найважнейшы гандлёвы шлях па Заходняй Дзьвіне да берагоў Балтыцкага мора. З часу экономічнага і політычнага заняпаду Смаленскае зямлі, у другой чвэрці XIII сталецьця, Віцебская і Полацкая землі сталі незалежнымі адна ад другое і экономічна і політычна.

(Чытаць далей…)


22 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Тэрыторыяльнае адзінства Полацкае зямлі пачало раскладацца ўжо з пачатку XIII сталецьця. На той час як смаленскі князь Імсьціслаў улажыў умову з немцамі, у 1229 годзе, Віцебская зямля ўжо політычна вылучылася з складу Полацкае зямлі. Віцебскі князь, нароўне з смаленскім і полацкім князьмі, прымаў удзел у ўкладаньні ўмовы 1229 году. Дзякуючы экономічнаму і політычнаму ўзмацненьню Смаленскае зямлі — Полацкая і Віцебская землі падпалі пад фактычны протэкторат Смаленскага князя. Дзякуючы гэтаму самаму зававалася экономічнае адзінства Полацкае і Віцебскае зямель, праз якія праходзіў найважнейшы гандлёвы шлях па Заходняй Дзьвіне да берагоў Балтыцкага мора. З часу экономічнага і політычнага заняпаду Смаленскае зямлі, у другой чвэрці XIII сталецьця, Віцебская і Полацкая землі сталі незалежнымі адна ад другое і экономічна і політычна.

(Чытаць далей…)


23 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Тэрыторыяльнае адзінства Полацкае зямлі пачало раскладацца ўжо з пачатку XIII сталецьця. На той час як смаленскі князь Імсьціслаў улажыў умову з немцамі, у 1229 годзе, Віцебская зямля ўжо політычна вылучылася з складу Полацкае зямлі. Віцебскі князь, нароўне з смаленскім і полацкім князьмі, прымаў удзел у ўкладаньні ўмовы 1229 году. Дзякуючы экономічнаму і політычнаму ўзмацненьню Смаленскае зямлі — Полацкая і Віцебская землі падпалі пад фактычны протэкторат Смаленскага князя. Дзякуючы гэтаму самаму зававалася экономічнае адзінства Полацкае і Віцебскае зямель, праз якія праходзіў найважнейшы гандлёвы шлях па Заходняй Дзьвіне да берагоў Балтыцкага мора. З часу экономічнага і політычнага заняпаду Смаленскае зямлі, у другой чвэрці XIII сталецьця, Віцебская і Полацкая землі сталі незалежнымі адна ад другое і экономічна і політычна.

(Чытаць далей…)


24 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Гадоў таму капы са дзьве будзе, як у вёску Дзянісава прыйшла неяк апасьля Зьмітроўскіх Дзядоў, тоўстая старая баба. Сюды-туды пакруцілася па вёсцы і шусь да Прахора ў хату, дый кажа:

— Я ня тутэйшая, але чула аб вашэці, што чалавек добры, і прыйшла папрасіцца на кутніцу. Каштаваць я вам нічога ня буду, яшчэ і вы каля мяне заробіце, калі за мае грошы пракорміце мяне.

Прахор падумаў, парадзіўся з жонкай і прыняў тую невядомую бабу да сябе ў хату.

Баба адразу дала Прахору сотню рублёў „на руку“. Прахор дачакаўся да вечара, рады пайшоў спаць.

На другі дзень, устаўшы, садзіцца сям’я сьнедаць; калі хопяцца, ажно з чатырох булак хлеба, што былі ў істопцы, і паміну няма. Гэтак сама ня ведама куды счэзьлі са два сыры і цэлы кумпяк сьвініны. У хаце, ведама, гоман узьняўся, бо ўсе думалі, што ноччу злодзей улез у істопку. Ажно тут будзіцца новапрынятая кутніца і кажа:

— Супакойся, гаспадару, гэта я ўночы вячэрала. — Паварушалася да сьцяны і захрапла.

(Чытаць далей…)


25 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Гадоў таму капы са дзьве будзе, як у вёску Дзянісава прыйшла неяк апасьля Зьмітроўскіх Дзядоў, тоўстая старая баба. Сюды-туды пакруцілася па вёсцы і шусь да Прахора ў хату, дый кажа:

— Я ня тутэйшая, але чула аб вашэці, што чалавек добры, і прыйшла папрасіцца на кутніцу. Каштаваць я вам нічога ня буду, яшчэ і вы каля мяне заробіце, калі за мае грошы пракорміце мяне.

Прахор падумаў, парадзіўся з жонкай і прыняў тую невядомую бабу да сябе ў хату.

Баба адразу дала Прахору сотню рублёў „на руку“. Прахор дачакаўся да вечара, рады пайшоў спаць.

На другі дзень, устаўшы, садзіцца сям’я сьнедаць; калі хопяцца, ажно з чатырох булак хлеба, што былі ў істопцы, і паміну няма. Гэтак сама ня ведама куды счэзьлі са два сыры і цэлы кумпяк сьвініны. У хаце, ведама, гоман узьняўся, бо ўсе думалі, што ноччу злодзей улез у істопку. Ажно тут будзіцца новапрынятая кутніца і кажа:

— Супакойся, гаспадару, гэта я ўночы вячэрала. — Паварушалася да сьцяны і захрапла.

(Чытаць далей…)


26 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Гадоў таму капы са дзьве будзе, як у вёску Дзянісава прыйшла неяк апасьля Зьмітроўскіх Дзядоў, тоўстая старая баба. Сюды-туды пакруцілася па вёсцы і шусь да Прахора ў хату, дый кажа:

— Я ня тутэйшая, але чула аб вашэці, што чалавек добры, і прыйшла папрасіцца на кутніцу. Каштаваць я вам нічога ня буду, яшчэ і вы каля мяне заробіце, калі за мае грошы пракорміце мяне.

Прахор падумаў, парадзіўся з жонкай і прыняў тую невядомую бабу да сябе ў хату.

Баба адразу дала Прахору сотню рублёў „на руку“. Прахор дачакаўся да вечара, рады пайшоў спаць.

На другі дзень, устаўшы, садзіцца сям’я сьнедаць; калі хопяцца, ажно з чатырох булак хлеба, што былі ў істопцы, і паміну няма. Гэтак сама ня ведама куды счэзьлі са два сыры і цэлы кумпяк сьвініны. У хаце, ведама, гоман узьняўся, бо ўсе думалі, што ноччу злодзей улез у істопку. Ажно тут будзіцца новапрынятая кутніца і кажа:

— Супакойся, гаспадару, гэта я ўночы вячэрала. — Паварушалася да сьцяны і захрапла.

(Чытаць далей…)


27 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Гадоў таму капы са дзьве будзе, як у вёску Дзянісава прыйшла неяк апасьля Зьмітроўскіх Дзядоў, тоўстая старая баба. Сюды-туды пакруцілася па вёсцы і шусь да Прахора ў хату, дый кажа:

— Я ня тутэйшая, але чула аб вашэці, што чалавек добры, і прыйшла папрасіцца на кутніцу. Каштаваць я вам нічога ня буду, яшчэ і вы каля мяне заробіце, калі за мае грошы пракорміце мяне.

Прахор падумаў, парадзіўся з жонкай і прыняў тую невядомую бабу да сябе ў хату.

Баба адразу дала Прахору сотню рублёў „на руку“. Прахор дачакаўся да вечара, рады пайшоў спаць.

На другі дзень, устаўшы, садзіцца сям’я сьнедаць; калі хопяцца, ажно з чатырох булак хлеба, што былі ў істопцы, і паміну няма. Гэтак сама ня ведама куды счэзьлі са два сыры і цэлы кумпяк сьвініны. У хаце, ведама, гоман узьняўся, бо ўсе думалі, што ноччу злодзей улез у істопку. Ажно тут будзіцца новапрынятая кутніца і кажа:

— Супакойся, гаспадару, гэта я ўночы вячэрала. — Паварушалася да сьцяны і захрапла.

(Чытаць далей…)


28 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



Гадоў таму капы са дзьве будзе, як у вёску Дзянісава прыйшла неяк апасьля Зьмітроўскіх Дзядоў, тоўстая старая баба. Сюды-туды пакруцілася па вёсцы і шусь да Прахора ў хату, дый кажа:

— Я ня тутэйшая, але чула аб вашэці, што чалавек добры, і прыйшла папрасіцца на кутніцу. Каштаваць я вам нічога ня буду, яшчэ і вы каля мяне заробіце, калі за мае грошы пракорміце мяне.

Прахор падумаў, парадзіўся з жонкай і прыняў тую невядомую бабу да сябе ў хату.

Баба адразу дала Прахору сотню рублёў „на руку“. Прахор дачакаўся да вечара, рады пайшоў спаць.

На другі дзень, устаўшы, садзіцца сям’я сьнедаць; калі хопяцца, ажно з чатырох булак хлеба, што былі ў істопцы, і паміну няма. Гэтак сама ня ведама куды счэзьлі са два сыры і цэлы кумпяк сьвініны. У хаце, ведама, гоман узьняўся, бо ўсе думалі, што ноччу злодзей улез у істопку. Ажно тут будзіцца новапрынятая кутніца і кажа:

— Супакойся, гаспадару, гэта я ўночы вячэрала. — Паварушалася да сьцяны і захрапла.

(Чытаць далей…)


29 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



— Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — гаварыла Мікіціха з крыўдай у голасе да свайго васьмігадовага сынка Сьцяпана, — табе ў галаве цацачкі, конікі, чалавечкі, сабачкі, дрэўцы й іншыя трасцы. Апрача гэтага безгалоў’я, нічога ведаць ня хочаш. Няма ведама, як твой тата гаротны тамака на вайне, ці жыў яшчэ, ці здароў, а ты ў хаце дурнотамі бавішся. Лепей трушанкі для Падласай натрос-бы ці саломы ў хляве падсьцяліў-бы, а то кароўка бедная стаіць у гнаі, як у сажалцы ўсё роўна. Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — кончыла, жаласьліва Мікіціха свае прычытаньні. Але ўбачыўшы, што ўсё роўна нічога не памагае, бо Сьцяпан не перастае пэцкацца вугольчыкамі, цяжка ўздыхнула і зноў узялася за сваю працу.

Мікатава сям‘я была самая бедная ў вёсцы Запушніках. Хатка яго была хоць новенькая, бо Мікіта нядаўна яе збудаваў, але, як пашоў на вайну, дык і пакінуў яе недакончанай: без падлогі й без паловы даху. Узімку Мікіціха вельмі нацярпелася холаду, але яе адзіны сынок, Сьцяпан, нічога ня дбаў. Ён увесь час займаўся й займаецца сваёй пэцканінай, дзеля якой нямала нацярпеўся ўжо за сваё кароткае жыцьцё.

(Чытаць далей…)


30 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



— Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — гаварыла Мікіціха з крыўдай у голасе да свайго васьмігадовага сынка Сьцяпана, — табе ў галаве цацачкі, конікі, чалавечкі, сабачкі, дрэўцы й іншыя трасцы. Апрача гэтага безгалоў’я, нічога ведаць ня хочаш. Няма ведама, як твой тата гаротны тамака на вайне, ці жыў яшчэ, ці здароў, а ты ў хаце дурнотамі бавішся. Лепей трушанкі для Падласай натрос-бы ці саломы ў хляве падсьцяліў-бы, а то кароўка бедная стаіць у гнаі, як у сажалцы ўсё роўна. Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — кончыла, жаласьліва Мікіціха свае прычытаньні. Але ўбачыўшы, што ўсё роўна нічога не памагае, бо Сьцяпан не перастае пэцкацца вугольчыкамі, цяжка ўздыхнула і зноў узялася за сваю працу.

Мікатава сям‘я была самая бедная ў вёсцы Запушніках. Хатка яго была хоць новенькая, бо Мікіта нядаўна яе збудаваў, але, як пашоў на вайну, дык і пакінуў яе недакончанай: без падлогі й без паловы даху. Узімку Мікіціха вельмі нацярпелася холаду, але яе адзіны сынок, Сьцяпан, нічога ня дбаў. Ён увесь час займаўся й займаецца сваёй пэцканінай, дзеля якой нямала нацярпеўся ўжо за сваё кароткае жыцьцё.

(Чытаць далей…)


31 кастрычніка (!)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!



— Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — гаварыла Мікіціха з крыўдай у голасе да свайго васьмігадовага сынка Сьцяпана, — табе ў галаве цацачкі, конікі, чалавечкі, сабачкі, дрэўцы й іншыя трасцы. Апрача гэтага безгалоў’я, нічога ведаць ня хочаш. Няма ведама, як твой тата гаротны тамака на вайне, ці жыў яшчэ, ці здароў, а ты ў хаце дурнотамі бавішся. Лепей трушанкі для Падласай натрос-бы ці саломы ў хляве падсьцяліў-бы, а то кароўка бедная стаіць у гнаі, як у сажалцы ўсё роўна. Гаспадар ты мой, гаспадар ты мой! — кончыла, жаласьліва Мікіціха свае прычытаньні. Але ўбачыўшы, што ўсё роўна нічога не памагае, бо Сьцяпан не перастае пэцкацца вугольчыкамі, цяжка ўздыхнула і зноў узялася за сваю працу.

Мікатава сям‘я была самая бедная ў вёсцы Запушніках. Хатка яго была хоць новенькая, бо Мікіта нядаўна яе збудаваў, але, як пашоў на вайну, дык і пакінуў яе недакончанай: без падлогі й без паловы даху. Узімку Мікіціха вельмі нацярпелася холаду, але яе адзіны сынок, Сьцяпан, нічога ня дбаў. Ён увесь час займаўся й займаецца сваёй пэцканінай, дзеля якой нямала нацярпеўся ўжо за сваё кароткае жыцьцё.

(Чытаць далей…)